حقوق زنان باردار در ایران و مقایسه آن بااسناد بین المللی

زنان در طول تاریخ گاه مورد احترام و ارزش و گاهی مورد ظلم و بی مهری قرار گرفته اند. در ایران باستان به عنوان یکی از متمدن ترین اقوام جهان زنان دارای جایگاه والا و مقامی بس ارجمند بودند. در کشور ما طی صدسال اخیرحضور زنان در عرصه عمومی به طور مستمر در حال تقویت بوده است. یکی از مباحثی که اکنون هم در قانون اساسی و هم در اسناد بین الملل مورد توجه ویژه قرار گرفته و بنده نیز در پایان نامه خود به این موضوع پرداخته ام، حقوق زنان باردار است. در قانون اساسی کشور ما اصول مختلفی در جهت حمایت از زنان باردار وضع شده است. همچنین در قانون تاَمین اجتماعی مصوب 1354 و قانون ترویج تغذیه با شیر مادر و حمایت از مادران باردار مصوب 1374و قوانینی دیگر مسائلی در باب اشتغال زنان و حقوق مربوط به ایشان در دوران بارداری مطرح شده است. در اسناد بین المللی و مقاوله نامه های جهانی نیز به طور مفصل به حقوق زنان باردار و حمایت از آنان پرداخته شده است. در مقایسه قوانین و مقررات ایران با این اسناد و مقاوله نامه ها به این نتیجه می رسیم که در ایران زنان باردار از حقوق خود در دوران بارداری آگاهی کافی نداشته و همین امر باعث مرگ بسیاری از زنان باردار و ابتلای آنان به بیماری های پس از زایمان می شود. همچنین به دلیل اندیشه های مذهبی در کشور ما، سقط جنین امری مذموم شناخته شده و زنی که بر اثر مشکلات اقتصادی و هزاران مشکل دیگر مایل به نگه داشتن فرزند خود نیست ناچار با مراجعه به مراکز غیر قانونی سقط جنین به طور مخفیانه توسط افراد غیر متخصص جنین خود را سقط می کند که آمار نشان می دهد درصد بالایی از زنانی که به این مراکز مراجعه کرده اند جان خود را از دست داده و یا اگر هم نمیرند سالهای طولانی از عوارض سقط جنین غیر بهداشتی رنج می برند.